Ο Μιχάλης Μερτζιανίδης είναι από τους κορυφαίους αθλητικογράφους
στα Γιάννινα με μια πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή που κάνει κάθε Τρίτη και Πέμπτη
20:00 – 22:00 από τη συχνότητα του super-fm
103.4 στα Γιάννινα. Παράλληλα ξεχωριστά σε ποιότητα αλλά και φαντασία είναι τα
ρεπορτάζ που κάνει για την εκπομπή «Μπαλαλάϊκα» στο ΗΠΕΙΡΟΣ TV1. Πρόσφατα έγραψε ένα καταπληκτικό
αφιέρωμα για το μπάσκετ στα Γιάννινα και γενικά για τον αθλητισμό στο σάιτ skygoal.gr το οποίο και παραθέτουμε.
Ζω σε μια πόλη, τα Γιάννενα, που έχει όλα τα φόντα να
φιλοξενεί, με απόλυτη επιτυχία, μια ομάδα Α1 στο μπάσκετ. Ξεκινώντας απ’ την
ίδια την πόλη και την τοποθεσία, εκτός του ότι είναι πανέμορφα, είναι
πλέον και εύκολα προσβάσιμα, λόγω της Εγνατίας οδού, προς τον Βορρά και την
Ανατολή και του αεροδρομίου, όσον αφορά την Αθήνα.
Και με λεωφορείο να θέλει να έρθει κάποιος, που λέει
ο λόγος, αντέχεται. Κάτι που είναι αυταπόδεικτο, λόγω και της ύπαρξης του ΠΑΣ
Γιάννινα στο ποδόσφαιρο.
Επίσης υπάρχει φίλαθλο κοινό, πλούσια μορφωμένο αθλητικά, με
κατασταλαγμένες απόψεις και ικανότητα διάκρισης και αναγνώρισης του καλού και
του ποιοτικού. Και το πιο σημαντικό, με απόλυτη ιεράρχηση αξιών και παράδοσης.
Στα Γιάννενα, σε αντίθεση με πολλές άλλες επαρχιακές πόλεις, πρώτα και πάνω απ’
όλα υποστηρίζουν τις ομάδες της πόλης, με πάθος και θέρμη και απόλυτη αφοσίωση.
Πρωτογενές υλικό για να στελεχωθεί στο μέλλον μια τέτοια
ομάδα υπάρχει επίσης άφθονο. Διότι για να φτιάξεις το παρόν, πρέπει να
ξεκινήσεις φροντίζοντας για το μέλλον. Στις τοπικές ομάδες, οι Ακαδημίες
φιλοξενούν εκπληκτικά μεγάλο αριθμό παιδιών και τα ταλέντα δε λείπουν. Απλά θα
χρειαζόταν μια ανάλογη προσαρμογή δουλειάς και προπόνησης στις απαιτήσεις της
ύπαρξης μιας ομάδας Α1. Αλλά δε ξέρω κάποιον που να έχει ταλέντο, να θέλει να
διακριθεί, να δουλεύει συνειδητά και να πει όχι στην προοπτική κάποια στιγμή
να βρεθεί στην κορυφαία κατηγορία. Επιπλέον να προσθέσω εδώ ότι τα τμήματα
υποδομών ομάδων του μπάσκετ της πόλης, φτάνουν συχνά-πυκνά στις τελικές φάσεις
των Πανελλήνιων πρωταθλημάτων.
Ξενοδοχιακές μονάδες, εστιατόρια, καφετέριες, αγορά όλα
είναι σε πολύ καλό επίπεδο και μπορούν να ικανοποιήσουν και τον πλέον
απαιτητικό. Και για να το προεκτείνω παραπέρα, όποιος θέλει να έρθει στην πόλη
για να δει παιχνίδι Α1, συνδυάζοντας το μ’ ένα Σαββατοκύριακο ποιοτικού
τουρισμού, απλά θα κάνει την τέλεια πηγή. Ζαγοροχώρια, Μέτσοβο, ποτάμια, σκι,
βουνά, φύση, μονοπάτια… θέλετε κι άλλα;
Με δυο λόγια, για να μην το παρατραβήξω, τα θεωρητικά
στάνταρ για φιλοξενία ομάδας Α1 στο μπάσκετ, τα Γιάννενα τα έχουν για πρωινό!
Στα πρακτικά όμως έχουμε θέμα…
… Μια τέτοια ομάδα θα έπρεπε να στηρίζεται από χορηγούς. Εδώ
υπάρχει το παράδοξο. Παρά τη γκρίνια για την οικονομική κρίση, που είναι η
μόνιμη καραμέλα και επωδός όλων, προκειμένου να ξεφύγουν από τέτοιου είδους
θέματα, στην περιοχή υπάρχουν επιχειρήσεις, όχι απλά κερδοφόρες, αλλά…
χρυσωρυχεία, που θα μπορούσαν αν όχι όλες μαζί, κάθε μία από μόνη της, να
σηκώσουν το βάρος μιας τέτοιας προσπάθειας. Μιλάμε για απίστευτους τζίρους και
αύξηση κερδών, χρόνο με το χρόνο. Το θέμα είναι ότι αν και εφόσον θελήσουν να
κάνουν κάποια διαφήμιση, κοιτούν προς το δέντρο και χάνουν το χρυσοφόρο δάσος
που βρίσκεται στα πόδια τους. Είμαι πεπεισμένος ότι στην πόλη της Ηπείρου θα
μπορούσε να ισχύσει πολύ εύκολα το μία επιχείρηση, μια πόλη και μια ομάδα, στα
πρότυπα των πάλαι ποτέ Ιταλικών ομάδων μπάσκετ, που έγραψαν ιστορία στο χώρο
(λ.χ. Ίνις Βαρέζε, Σκαβολίνι Πέζαρο, Κίντερ Μπολόνια, Μπένετον Τρεβίζο και
τόσες άλλες).
Ο επενδυτής που αναζητείται, έχει και άλλο χρυσωρυχείο, απλά
ίσως δεν το ξέρει ακόμα! Στη γύρω περιοχή η δημιουργία ενός αθλητικού κέντρου
προπονήσεων και προετοιμασίας, με το κλίμα και τη φύση που υπάρχει, θα μπορούσε
να του προσφέρει επίσης μεγάλα κέρδη, αφού θεωρώ ότι θα μπορούσε άνετα να
συναγωνιστεί, αν φτιαχτεί σωστά, τα καλύτερα ανάλογα κέντρα του εξωτερικού.
Πρόβλημα Νο2. Το πλέον σημαντικό. Η πόλη εδώ και χρόνια
συνωστίζεται στο κλειστό γυμναστήριο της Λιμνοπούλας, αφού το μεν
Πανεπιστημιακό κλειστό δε δίνεται σε ομάδες και το αμέσως επόμενο αξιοπρεπές;
κλειστό γυμναστήριο ανήκει σε γυμνάσιο της πόλης! Η Ελλάδα η αλήθεια είναι ότι
σ’ αυτόν τον τομέα (όπως και σε πολλούς ακόμα) έχει «πουλήσει» και έχει
«προδώσει» την πόλη των ευεργετών, που στο παρελθόν κράτησαν όλη τη χώρα όρθια.
Την ίδια στιγμή, σε άλλες πόλεις, έχουν ξεφυτρώσει πέντε και έξι και επτά
γυμναστήρια, που κάποιες φορές ίσως να είναι και αχρείαστα.
Το παραπάνω συνδυάζεται με το πώς διεκδικεί και η ίδια η
πόλη τα δικαιώματά της. Έχω την αίσθηση ότι αυτοί που θα έπρεπε να διεκδικήσουν
κάτι, θα πρέπει πρώτα να περάσουν ταχύρυθμα σεμινάρια εκπαίδευσης διεκδίκησης
και πίεσης προς τα κατάλληλα κέντρα. Όποιες προσπάθειες έγιναν, ήταν ως επί το
πλείστον σπασμωδικές, πρόχειρες και μεμονωμένες.
Τέλος, για να δουν τα Γιάννενα ομάδα Α1 μπάσκετ, θα πρέπει
να αλλάξουν νοοτροπία και μυαλά και οι ίδιες οι ομάδες της πόλης. Δεν είναι
δυνατόν να θέλουν όλοι το καλό του τοπικού μπάσκετ και να αναλώνονται σε
διαξιφισμούς για το όνομα, για το ποσοστό συμμετοχής και για τα παιδιά των
Ακαδημιών. Διαφορετικά θα είναι να γίνουν όλοι μία γροθιά και να πάνε όλοι μαζί
να διεκδικήσουν κάτι και διαφορετικά να προσπαθεί ο καθένας να φροντίσει το
δικό του… «τομάρι» και να μην ασχολείται με το κοινό καλό. Για να γίνει μια
ενωτική κίνηση, η προϋπόθεση είναι να μπουν μπροστά τα ανοιχτά μυαλά, που
βλέπουν μπροστά και κοιτούν στη σωστή μεριά (και πιστέψτε με υπάρχουν πολλά
τέτοια) και να απομονωθούν ιδέες και απόψεις πεπαλαιωμένες και άχρηστες.
Τέτοιου είδους πρακτικές είναι αυτές που έφεραν το μπάσκετ αυτή τη στιγμή στα…
Γιάννινα (με «ι» και όχι με «ε», όπως μου είπαν ότι είναι το σωστό), στην αφάνεια
και στην κουραστική περιπέτεια της Α1 ΕΣΚΑΒΔΕ.
Οι παρωπίδες και το κοντόφθαλμο (υποθετικό ουσιαστικά, γιατί
πρακτικό δεν είναι) συμφέρον, κυριάρχησαν όχι μόνο στα Γιάννινα, αλλά και σε
ολόκληρη τη χώρα στο παρελθόν, αλλά πλέον η εποχή τους πέρασε. Και όποιος
επιμένει σε τέτοιες συνήθειες, όχι μόνο είναι αναχρονιστικός, αλλά και εχθρός
του κοινού καλού.